Cele, do jakich zmierza ludzka działalność, bywają bardzo różne: zdobycie władzy, majątku, sławy, osiągnięcie wysokiej pozycji społecznej, zdobycie prestiżu itd. Cele, jakie człowiek realizuje, mają dla niego znaczenie, a siły, które „popychają” go do realizacji tych celów, określa się pojęciem potrzeb. Według M. Jarosza potrzeby, inaczej dyspozycje motywacyjne, traktowane są jako właściwości organizmu odziedziczone lub nabyte w życiu osobniczym. Na przykład potrzeba zaspokojenia głodu czy pragnienia — to potrzeba wynikająca z właściwości organizmu. Inaczej potrzeby takie nazywa się podstawowymi, pierwotnymi lub biologicznymi. Natomiast, potrzeba uznania, aprobaty, zdobycia prestiżu itp. — to potrzeby wtórne, nabyte, powstające w wyniku wychowania w środowisku społecznym o określonych wymaganiach ekonomicznych, kulturowych. Nie zaspokojone potrzeby pobudzają do działania zmierzającego do osiągnięcia celu i zaspokojenia potrzeb. Są więc motywem działania, który zanika w chwili zaspokojenia potrzeby. Nie zaspokojona potrzeba wywołuje napięcie emocjonalne, od nieznacznego pobudzenia do coraz silniejszego. Człowiek dąży do rozładowania tego napięcia poprzez zaspokojenie potrzeby.