Gęstość względna moczu jest praktycznym wskaźnikiem stopnia zagęszczenia składników stałych w moczu. Nie jest to jednak wskaźnik bardzo dokładny, bowiem jego wielkość zależy nie tylko od stężenia molowego substancji rozpuszczonych w moczu, ale również od jakości tych substancji, od wielkości ich masy cząsteczkowej. Stąd na przykład w cukromoczu, mimo stosunkowo niewielkiego stężenia składników stałych, gęstość względna moczu jest wysoka, ponieważ masa cząsteczkowa glukozy jest znacznie wyższa aniżeli większości innych związków wydalanych w moczu. Również po podaniu środków cieniujących używanych w badaniach radiologicznych układu moczowego, a charakteryzujących się wysoką masą cząsteczkową, ich wydalanie,w moczu powoduje znaczny wzrost gęstości względnej moczu, mimo że stężenie molowe wszystkich substancji rozpuszczonych w moczu nie jest wysokie. Pomiar stopnia zagęszczenia moczu jest jednym ze sposobów służących do określania zdolności nerek do zagęszczania i rozcieńczania moczu. Ponieważ proces ten oparty jest na zjawiskach osmotycznych, dokładnym sposobem zmierzenia tej funkcji serek jest oznaczenie liczby składników osmotycznie czynnych znajdujących się w określonej ilości moczu. Zadania tego nie spełnia pomiar gęstości względnej moczu, natomiast można je wykonać oznaczając wielkość ciśnienia osmotycznego moczu.