Krwiomocz jest objawem występującym znacznie częściej niż krwiomocz makroskopowy, mimo że oaie odmiany hematurii mogą być wywołane przez te same przyczyny. Źródłem krwiomoczu może być uszkodzenie nerki lub każdego odcinka dróg moczowych. Przyczyny hematurii są bardzo liczne. Może je wywołać zarówno sprawa chorobowa zlokalizowana, ograniczona do drobnego odcinka układu moczowego, jak i staorzenie rozlane, obejmujące na przekład całe nerki. Sam charakter krwiomoczu w różnych chorobach układu moczowego nie ma żadnych cech szczególnych, które pozwalałyby na okeeślenie jego przyczyny. Ustalenie tej przyczyny jest czasem bardzo łatwe i może być dokonane przy pomocy prostych badań diagnostycznych. Jednakże wcale nierzadko bywa trudu j- i wymaga przeprowadzenia wielu badań laboratoryjnych, radiologicznych, urologicznych oraz biopsji nerki. Nawet w przypadku zastosowania wszystkich dostępnych metod diagnostycznych w 2—5% przypadków nie udaje się ustalić przyczyny hematurii. Wśród pierwotnych i wtórnych chorób nerek najczęstszą przyczyną krwiomoczu są glomerulopatie, tzn. schorzenia pierwotnie kłębkowe. Hematuria towarzyszyć może jednak także nefropatiom pierwotnie naczyniom tym oraz, śródmiąższowym. Jest także bardzo częstym objawem nowotworów nerek oraz wad rozwojowych nerek. Do często popełnianych błędów należy zapominanie, że krwiomocz bywa czasem najwcześniejszym objawem gruźlicy układu moczowego.