Badanie palpacyjne różnych stref ciała jest manualnym poszukiwaniem elementów anatomicznych, których funkcjonalne powiązania mają na celu wyćwiczenie wrażliwości rąk, potrzebnych w każdym rodzaju terapii manualnej.
Palpacja oznacza z łaciny omacywanie, inaczej: badanie za pomocą dotyku jest metodą diagnostyki medycznej, polegającą na takim macaniu palcami, aby wyczuwać rozmiar, kształt, twardość lub położenie określonych struktur anatomicznych. Palpacja odnajduje zastosowanie wśród medyków, którzy prowadzą w ten sposób badanie narządów, przeważnie klatki piersiowej i jamy brzusznej, dotyczy też ocen tętna. Palpacje szyjki macicy wykorzystuje się w metodzie naturalnego planowania rodziny.
Dzięki takiemu podejściu diagnozy opierają się na podstawie anatomicznej i fizjologicznej. To sprawia, że badanie funkcji potrafi wykazać kondycje stanu anatomofizjopatologicznego badanych struktur. Dzięki temu wypływa znacznie lepsze zrozumienie semiologii.
Główną osią zajęć klinicznych z anatomii palpacyjnej jest z jednej strony badanie anatomofizjopatologiczne, a z drugiej embriologiczne. To sprawia, że czucie organów jest znacznie efektywniejsze.