Określenie: tętno tętnicze oznacza wahania ciśnienia powodujące odkształcenie ściany tętnicy, wywołane przez skurcz lewej komory i zależne również od stanu zastawki aorty, oporu i elastyczności naczyń. Charakter fali tętna można określić palpacyjnie lub metodą graficzną. Tętno tętnicze pozwala na wnioskowanie o pracy serca (częstość, miarowość, w przybliżeniu także i czynność lewej komory), o stanie zastawki aorty, wysokości ciśnienia tętniczego, o drożności tętnic i właściwościach ścian naczyń tętniczych. Fala tętna powstaje w momencie otwarcia zastawki aorty. Wysokość tej fali jest w przybliżeniu proporcjonalna do stosunku objętości wyrzucania i elastyczności ściany aorty. Wykres fali tętna składa się z następujących fragmentów: ramienia wstępującego, czyli fali anakrotycznej, nieco zaokrąglonego szczytu i ramienia zstępującego, na którym widoczne są: wyraźne wcięcie, wywołane zamknięciem zastawki aorty, fala dykrotyczna i końcowa część ramienia zstępującego. Na rycinie 77 dla uwidocznienia związków czasowych pomiędzy zachodzącymi w sercu zjawiskami elektrycznymi, akustycznymi i mechanicznymi, przedstawiono schematycznie zapis tętna tętnicy szyjnej oraz elektrokardiogram, fonokardiogram, apeksokardiogram i zapis falowania żyły szyjnej.