_MG_stain.jpg)
Umiejscowienie ognisk szpiczaka mnogiego odpowiada spotykanemu w przerzutach kostnych raka, czyli dotyczy kości, które u dorosłych zawierają czerwony szpik kostny: szkielet tułowia, czaszki, bliższe odcinki kości ramieniowych i udowych. Wybiórcze występowanie ognisk w obwodowych odcinkach szkieletu zdarza się wyjątkowo. Przy odkładaniu się wewnątrz kości białka patologicznego bóle kostne mogą się nie pojawiać. Prawidłowe opadanie krwinek i zbliżony do prawidłowego obraz białek krwi nie wyłączają szpiczaka. Najczęstszym nowotworem pierwotnym, będącym punktem wyjścia przerzutów do kości, jest u mężczyzn rak płuca i gruczołu krokowego, u kobiet rak sutka, u obu płci nadnerczak i rak tarczycy, a u dzieci mięsak Ewinga i nerwiak zarodkowy. Rozróżnić należy przerzuty mnogie, mniej liczne i pojedyncze. Przerzuty mnogie występują w kościach tułowia i przylegających doń odcinkach kości długich. Z reguły są one symetryczne. Przerzuty występujące mniej licznie są przeważnie umiejscowione niesymetrycznie. Przerzuty pojedyncze są najczęstsze w kościach kończyn: w dalszych nasadach kości udowych, w kościach strzałkowych i łokciowych, w dalszych przy-nasadach piszczeli, w kościach śródręcza, śródstopia, w paliczkach i w szczęce dolnej. Powodują one destrukcję kości od strony okostnej i jamy szpikowej i są przyczyna samoistnych złamań. Zajęciu okostnej towarzyszą bardzo silne bóle, tak że często mylnie rozpoznaje się zapalenie stawu lub szpiku.