W moczu ludzi zdrowych wydalane są zawsze niewielkie ilości białka, nie przekraczające 100 mg na dobę. Białka tego nie wykrywa się za pomocą zwykłych, rutynowo stosowanych metod laboratoryjnych. O białkomoczu mówimy wówczas, gdy ilości wydalanego białka są większe aniżeli normalnie i gdy wykrywa się je metodami powszechnie używanymi w rutynowym badaniu moczu. Białkomocz jest bardzo ważnym objawem w chorobach układu moczowego. Często jest on pierwszą wskazówką kierującą lekarza ku rozpoznaniu choroby nerek i/lub dróg moczowych. Choroby układu moczowego są zdecydowanie najczęstszą, ale nie jedyną, przyczyną białkomoczu. Dlatego wykrycie proteinurii nakazuje lekarzowi podejrzewać chorobę nerek lub dróg moczowych. Natomiast brak białkomoczu nie wyklucza chorób układu moczowego, bowiem szereg z nich może przez długi czas lub okresowo przebiegać bez proteinurii. Przyczynami białkomoczu mogą być zwiększone przesączanie białek osocza w kłębkach nerkowych spowodowane uszkodzeniem i wzrostem przepuszczalności błony filtracyjnej kłębka. Ten rodzaj proteinurii nosi nazwę białkomoczu kłębkowego.