Leukocyturia może być wywołana przenikaniem krwinek białych do moczu w jakimkolwiek odcinku układu moczowego. Duże znaczenie w ustalaniu lokalizacji źródła leukocyturii ma znalezienie w moczu wałeczków łeukoeytarnych, tzn. wałeczków złożonych z leukocytów. Ich obecność wskazuje na nerkowe pochodzenie leukocyturii i prawie zawsze świadczy o bakteryjnym zakażeniu nerek. Natomiast cechy morfologiczne leukocytów znajdowanych w moczu nie pozwalają na określenie, z której części układu moczowego one pochodzą. Najważniejszą i zdecydowanie najczęstszą przyczyną leukocyturii są ostre i przewlekłe zakażenia bakteryjne układu moczowego. Nie wolno jednak utożsamiać leukocyturii z rozpoznaniem zakażenia układu moczowego, ponieważ występuje ona również w innych schorzeniach, którym nie towarzyszy ani infekcja nerek, ani dróg moczowych. Leukocyturię obserwuje się w przypadkach niebakteryjnych śródmiąższowych zapaleń nerek, u części chorych z zespołem nerezycowym oraz w niektórych przypadkach ostrego kłębkowego zapalenia nerek. Ponadto leukocyturia może być spowodowana przez przyczyny inne aniżeli choroby układu moczowego. Obserwuje się ją w stanach gorączkowych, w przypadkach znacznego odwodnienia, u chorych z niewydolnością krążenia, a niekiedy po większych wysiłkach fizycznych.