Osteomalacja. Bóle odczuwane są głównie w kręgosłupie i w kościach miednicy. Szczególnie bolesny jest ucisk na boczne części miednicy i na klatkę piersiową; przeciążenia, ruchy, złamania wskutek przewlekle działających sił powodują wzmożenie bólu. Rozróżnienia wymaga osteomalacja w przebiegu awitaminozy i spowodowana innymi czynnikami. W awitaminozie dobowe wydalanie wapnia przez nerki wynosi mniej niż 50 mg i jest wyrazem upośledzenia jego resorpcji w jelitach. Przy wydalaniu prawidłowych ilości wapnia przez nerki należy poszukiwać innych przyczyn osteomalacji, jak: sprue, rozległa resekcja żołądka z zespoleniem żołądkowe-jelitowym, śródmiąższowe i odmiedniczkowe zapalenie nerek, fosfaturia. Najcięższe postacie osteomalacji noszą nazwę charłactwa kostnego. Pierwotna nadczynność przytarczyc. Wszystkie kości są w tej chorobie bardzo bolesne, również te, w których nie ma złamań. Ból wywołuje nawet niewielkie poruszenie. Przyczyna tych bólów jest niejasna. Zmiany kostne mogą być spowodowane bądź pojedynczym gruczolakiem, bądź przerostem wszystkich czterech przytarczyc. Po usunięciu gruczolaka lub sub-totalnej resekcji przerosłych przytarczyc bóle ustępują w ciągu paru godzin.