Każdy z małżonków rozpoczyna życie w rodzinie obarczony zespołem wcześniejszych nawyków. Ludzie ci muszą przejść przez okres swoistej socjalizacji, aby dostosować się do pełnienia nowych ról — żony i męża. W pierwszym stadium życia małżeńskiego występuje fascynacja partnerem, która ułatwia wzajemne „docieranie się” i organizowanie własnego domu. Jednak dopiero gdy na świat przyjdzie dziecko, będą oni stanowić pełną rodzinę. W uprzemysłowionych krajach występuje tendencja do przerywania pracy kobiet w chwili zawarcia małżeństwa lub urodzenia dziecka. W naszym kraju praca kobiet zwiększa znacznie budżet rodzinny, a oprócz tego istnieje duże zapotrzebowanie na ich pracę, szczególnie w takich sektorach, jak: zdrowie, oświata, przemysł włókienniczy. Kobiety dążą do uprawiania zawodu i tym samym ograniczają liczbę dzieci. Podejmując pracę zawodową, pracują na tzw. dwóch etatach — zawodowym i domowym. W rodzinach robotniczych praca zawodowa kobiet jest traktowana jako zło konieczne, w rodzinach inteligenckich udział wszystkich domowników w pracach domowych odciąża kobietę i pozwala na kontynuowanie pracy zawodowej. Bodźcami, które mają integrować rodzinę, są: planowanie wydatków, wspólne spędzanie wolnego czasu, spacery, rozrywki kulturalne, wspólne spożywanie chociażby jednego posiłku dziennie, podtrzymywanie tradycji rodzinnych (imieniny, gwiazdki) itp. W momencie przyjścia na świat dziecka obok układu żona-mąż pojawia się relacja rodzice-dziecko i odwrotnie.