Człowiek osiąga zadowolenie z pracy w momencie, kiedy istnieje stan równowagi między jego potrzebami i oczekiwaniami a ich zaspokojeniem. Na terenie zakładu pracy pracownik powinien mieć możność zaspokojenia typowych potrzeb ludzkich, przede wszystkim potrzeby wiedzy i rozumienia, uznania i szacunku, a także afiliacji (przynależności) oraz samourzeczywistnienia (twórczości). Miejsce i rolę jednostki w zakładzie pracy wyznacza struktura organizacyjna oraz zakres obowiązków i odpowiedzialności, odpowiadający danemu stanowisku. Ze społecznego podziału pracy wynika usytuowanie ludzi na różnych stanowiskach i wiążący się z tym podział na kierowników i pracowników. Dobre samopoczucie pracownika w zakładzie związane jest nie tylko z wizją awansu, ale także z poczuciem przydatności na danym 'stanowisku, wykorzystaniem swoich kwalifikacji. Nie wszyscy ludzie chcą być kierownikami, chociaż stanowiska kierownicze dają na ogół większą swobodę działania. Niezadowoleni z pracy są zazwyczaj ludzie, którzy mają bardzo wysokie kwalifikacje i wysoki poziom aspiracji, a wykonują prace proste. Duży wpływ na zadowolenie z pracy ma tzw. fizyczne środowisko pracy. Szczególnie uciążliwe warunki pracy wywierają niekorzystny wpływ na organizm ludzki i utrudniają identyfikację z zakładem pracy. Jednakże każdy pracownik, bez względu na rodzaj wykonywanej pracy, powinien być przekonany o tym, że jego praca ma określoną wartość. Spróbujmy za A. Sarapatą uprzytomnić sobie, jaką wartość ma zawód jako wyznacznik miejsca w społeczeństwie.