Szczególny problem naszych czasów stanowi zmęczenie osób pracujących umysłowo. Jest ono dotychczas najmniej zbadane. Decyduje o nim nie wyczerpanie fizyczne, lecz przede wszystkim zakłócenie czynności nerwowych. Stan taki można określić jako znużenie. Współczesne społeczeństwo jest narażone w dużym stopniu na ujemny wpływ takich czynników jak monotonia pracy w biurze czy przy taśmie produkcyjnej, niewłaściwe warunki pracy (hałas, zbytni pośpiech, ciągły niepokój) itp. Natomiast coraz rzadziej przyczyną zmęczenia jest duży wysiłek fizyczny, gdyż intensywność pracy fizycznej łagodzą narzędzia mechaniczne i automatyzacja. Przy pracy fizycznej wystarcza wyłączyć czynne mięśnie, aby odpoczywać, gdyż procesy regeneracyjne przebiegają w mięśniach dość szybko i sprawnie. Po dziennym lub całonocnym odpoczynku mięśnie regenerują się całkowicie i człowiek czuje się wypoczęty. Natomiast znacznie trudniejszą sprawą jest regeneracja mózgu po pracy umysłowej. Po zakończeniu pracy nie przestaje się o niej myśleć. „Wiadomo, że im silniejsze przeżycia łączą nas z danym dniem, tym trudniej jest od nich uciec. W tych warunkach mamy do czynienia nie z ośmio-, lecz z dwunastogodzinnym lub dłuższym dniem pracy. Dlatego, aby skutecznie wypocząć, powinniśmy stosować odpoczynek czynny, który zaangażuje fizycznie i psychicznie cały organizm. Może to być spacer, majsterkowanie, praca w ogrodzie. Z umiarem i fachowo prowadzony trening działa regenerująco i wzmacniająco.